Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

(wywołać niepokój)

См. также в других словарях:

  • podrażnić — dk VIa, podrażnićnię, podrażnićnisz, podrażnićnij (podrażnićdrażń), podrażnićnił, podrażnićniony podrażniać ndk I, podrażnićam, podrażnićasz, podrażnićają, podrażnićaj, podrażnićał, podrażnićany 1. «wywołać reakcję narządu zmysłowego; naruszyć… …   Słownik języka polskiego

  • pognębić — dk VIa, pognębićbię, pognębićbisz, pognębićgnęb, pognębićbił, pognębićbiony pognębiać ndk I, pognębićam, pognębićasz, pognębićają, pognębićaj, pognębićał, pognębićany 1. «gnębiąc, szykanując, prześladując zniszczyć kogoś moralnie lub materialnie; …   Słownik języka polskiego

  • rozprząc — dk XIa, rozprzącprzęgę, rozprzącprzężesz, rozprzącprząż a. rozprzącprzęż, rozprzącprzągł, rozprzącprzęgła, rozprzącprzęgli, rozprzącprzężony, rozprzącprzągłszy a. rozprzęgnąć dk Va, rozprzącnę, rozprzącniesz, rozprzącnij, rozprzącprzęgnął a.… …   Słownik języka polskiego

  • sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… …   Słownik języka polskiego

  • zaalarmować — dk IV, zaalarmowaćmuję, zaalarmowaćmujesz, zaalarmowaćmuj, zaalarmowaćował, zaalarmowaćowany 1. «wywołać stan alarmu, zawiadomić o grożącym niebezpieczeństwie lub sytuacji wymagającej niezwłocznego działania; pobudzić do czujności» Zaalarmować… …   Słownik języka polskiego

  • zaniepokoić — dk VIa, zaniepokoićkoję, zaniepokoićisz, zaniepokoićkój, zaniepokoićił, zaniepokoićkojony «wzbudzić, wywołać czyjś niepokój, obawę o kogoś lub o coś» Zaniepokoił nas stan jego zdrowia. Zaniepokoić kogoś milczeniem. Brak wiadomości od syna… …   Słownik języka polskiego

  • alarm — m IV, D. u, Ms. alarmmie; lm M. y 1. «sygnał, najczęściej akustyczny, ostrzegający przed niebezpieczeństwem; w wojsku: sygnał lub rozkaz ostrzegający przed niebezpieczeństwem napadu, wzywający do gotowości bojowej; stan gotowości w wypadku… …   Słownik języka polskiego

  • popłoch — m III, D. u 1. blm «strach nagle ogarniający ludzi lub zwierzęta; tumult, niepokój, zamieszanie wywołane trwogą; panika» Ogólny popłoch. Pierzchnąć, uciec w popłochu. Opanować popłoch. Wywołać popłoch. Zapanował popłoch. ∆ Wpaść w popłoch «ulec… …   Słownik języka polskiego

  • zakłócić — dk VIa, zakłócićcę, zakłócićcisz, zakłócićkłóć, zakłócićcił, zakłócićcony zakłócać ndk I, zakłócićam, zakłócićasz, zakłócićają, zakłócićaj, zakłócićał, zakłócićany «wywołać gdzieś niepokój, zamieszanie; naruszyć, zamącić ustalony porządek,… …   Słownik języka polskiego

  • zamieszanie — n I 1. rzecz. od zamieszać. 2. «zamęt, rozgardiasz, chaos; niepokój, wzburzenie» Chwilowe, ogólne, powszechne zamieszanie. Wywołać, szerzyć, wprowadzać zamieszanie. Narobić zamieszania. Korzystając z zamieszania, wymknął się z sali. W zamieszaniu …   Słownik języka polskiego

  • zasiać — dk Xb, zasiaćsieję, zasiaćsiejesz, zasiaćsiej, zasiaćsiał, zasiaćsiali a. zasiaćsieli, zasiaćsiany zasiewać ndk I, zasiaćam, zasiaćasz, zasiaćają, zasiaćaj, zasiaćał, zasiaćany 1. «rzucić nasiona w glebę, żeby z nich wyrosły rośliny, posiać coś»… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»